Paul Haas is een 65-jarige muzikant uit Covina, Californië die nu pas aan zijn debuutplaat is toegekomen. “Long Long Time” is een tien songs tellend country-, folk- en bluegrass-album dat door violist, songschrijver en producer Chris Murphy uit Los Angeles werd geproduceerd. In de video bij deze recensie kunt u een mini-documentaire zien waarin Paul Haas vertelt over hoe zijn eerste plaat tot stand is gekomen.

De singer-songwriter schreef de teksten en de muzikant van alle liedjes op “Long Long Time” en hij werd in de opnamestudio bijgestaan door producer Chris Murphy op viool, mandoline, dobro en gitaar, naast Michael Jerome op drums en percussie, Andreas Geck op basgitaar, piano, orgel en keyboards, Nate Lapointe en Joshua Cutsinger op gitaar en Herb Pedersen als banjospeler en harmony vocalist, iets wat die vroeger ook al gedaan heeft voor o.a. Linda Ronstadt, John Denver en Tom Petty.

De liedjes die Paul Haas heeft geschreven kwamen in een lange periode van 35 jaar tot stand, terwijl hij als alleenstaande vader voor de opvoeding van zijn kind zorgde en daarnaast ook werkte in de transportsector. Pas in de winter van vorig jaar groeide het idee om de beste van die songs te gaan opnemen voor een debuutalbum. Thema’s als vreugde en verdriet, hoop, liefde en verlies komen allemaal aan bod in de liedjes op “Long Long Time” die de muzikale invloeden van grote countrysterren als George Jones, Hank Williams of Waylon Jennings en Bill Monroe voor het bluegrass-gedeelte niet willen of kunnen verbergen.

Het album begint met een typische countryrocker “She Told Me” die ook als eerste single werd uitgebracht en ook de titeltrack “Long Long Time”, “Keep Telling Those Lies” en “How Many Times” hebben westernswing-elementen in de songs. De meeste nummers op deze plaat worden op een vrolijk klinkende melodie gebracht: dat is zo voor het rockende “Shake It Up”, “Listen To The Wind” en “Suzette”.

“This Is How You Love. Me” is dan weer een vintage countryballad en slotnummer “Easy Lovin’” wordt op een leuke walsmelodie gebracht. We moeten niets wereldschokkends verwachten van deze eerste plaat van Paul Haas, maar anderzijds zijn alle liedjes stuk voor stuk zeer aangenaam te beluisteren en enkele tracks nodigen ons vriendelijk uit tot het plaatsen van een dansje. Soms hoeft dat voor ons echt niet meer te zijn.

(valsam)